First day of school

Maandag 18 augustus.

Net als in Nederland zat het er voor ons ook aan te komen; de eerste schooldag. Gino en ik wisten allebei hoe de scholen er uitzagen en hoe het allemaal een beetje werkte (dacht ik). In de vakantie hebben wij nog al vaak een bezoekje aan de scholen moeten brengen, omdat het nou niet eenmaal in een keer is afgerond. Je kunt gerust 3 uur wachten terwijl je alleen nog het laatste missende document in moet leveren. Maar goed verder zijn ze allemaal erg behulpzaam, daar ligt het niet aan. Alleen in Nederland zijn wij gewend dat mensen anders worden opgeleid. Er zijn heus wel slimme Amerikanen die meerdere dingen kunnen, maar over het algemeen doe je gewoon het ding waar je goed in bent. Zo niet, dan neem je een cursus van 3 maanden en begin je dan met het ding waar je voor opgeleid bent. 'Out of the box'  daar hebben ze hier nog niet over gehoord.

Gino's school 'The Panter Run Elementary school' bevind zich naast de community waar wij wonen. Gelukkig wonen wij aan de goede kant van de wijk en kunnen we hem bijna over het hek heen gooien en hij is waar hij moet zijn. Maar dat doen we niet hoor! Gino gaat lopend naar school, dat maakt hem een van de weinigen. Waarom zou je gaan lopen als je ook met de auto kan? Dat maakt het rond school tijd zo verschrikkelijk druk op de weg dat er agenten nodig zijn om sommige auto's er door te laten om hun kind weg te brengen/ op te halen. Vervolgens was er tot onze verbazing nog helemaal geen file toen we onze straat uit reden richting mijn school. Maar dan vraag je er natuurlijk om, en hoe. We kregen de volle laag. Mensen besloten allemaal te gaan kijken bij een ongeluk tussen twee auto's op de andere kant van de weg. Dat verzorgde een immens lange file die nauwelijks door reed. Maar natuurlijk maak je precies een ongeluk op de eerste schooldag terwijl ouders en kinderen op tijd proberen te komen. Toen zijn wij voorbij de horde auto's gereden zonder idee waar we uit zouden komen, but we made it. Wij waren bang dat dit nu elke dag zou gebeuren. Gelukkig is dat niet het geval!

Ik kwam een beetje gestrest aan op school, want ik wist niet precies waar ik moest zijn en ik kon er niet te lang over doen anders was ik dát kind dat te laat kwam op haar eerste schooldag. Building 7 dacht ik, ik liep vast beraden langs de front office. Hoor ik achter me opeens: 'Miss? Miss?' oh shit dat ben ik dacht ik. Ze kijkt me aan in mijn ogen vervolgens kijkt ze naar beneden en zegt: 'Ms. Spencer moet even met jou praten over je broekje.' Ik kon wel door de grond zakken. Gelukkig kwam ik er mee weg omdat ik nieuw was en misschien wel omdat die mevrouw ook Lisa heette, maar dat het maar als een dringende waarschuwing binnen kwam. En of, ik heb me de hele dag ongemakkelijk gevoeld. Dan werd het er ook nog eens extra ingewreven omdat we de hele eerste dag, bij alle lessen(!), een half uur stil stonden bij de school regels. Dus ook the dresscode. Je hoeft geen uniform te dragen, maar alsnog zijn er strenge regels. Korte broekjes en hempjes worden geassocieerd als seksuele intimidatie. Dus nu loop ik, terwijl het 35+ graden is, in een lange broek! Terwijl we dan in Nederland bijna in ons bikini naar school gaan. Wereld van verschil. Sommige hebben zelfs sweaters aan. Al moet ik zeggen de airco staat zo cool, dat ik het soms ook echt koud heb. 

De eerste twee dagen waren een beetje als introductie van alle vakken dus had je 7 klassen op een dag -7 lessen een half uur lang regels dus.- Het eerste goede ding waar ik achter was gekomen is dat ik nooit meer boeken heen en weer hoef te sjouwen. Je hebt namelijk gewoon een boek voor thuis waar je uit kunt leren en een boek in de klas. Die boeken zijn pittig groot dus ik snap wel dat niemand ze voorheen mee nam naar de les. We hebben geen kluis, dat was wel een domper. Ik verwachte een grote kluis! Maar er is me uitgelegd dat het om verschillende redenen is afgeschaft. Omdat pesten soms zo een groot probleem was, waren er kinderen die wapens mee naar school namen. Dit en drugs proberen ze te voorkomen door geen kluizen te geven. Hier zou ik nooit een echte jas aan moeten als ik naar school ga, dus liever geen jas en geen kluis in plaats van een kluis voor een dikke jas. 

Mijn school heeft 7 gebouwen en is dus wel vier keer zo groot als het Jan van Egmond lyceum waar ik eerst op zat. De klassen die je hebt, misschien heb ik het zo getroffen, zijn zo gemixed dat ik met allemaal freshman's zit. -Je komt als groentje 'the freshman' op high school daarna word je een sophomores, ik ben een junior nu en volgend jaar ben ik een senior als ik het examenjaar in ga.- Het rooster bestaat uit een A- en een B day. Dus om de dag heb je andere vakken, alleen scheikunde heb ik elke dag. Dat was het vak wat verplicht was om te kunnen slagen. Ook heb ik US history nodig, heel fijn  dat de school weet dat ik vanuit een ander land kom maar aan mij alsnog geen informatie door geeft. Ook hier moet je zelf achter alles aan. Gelukkig hebben we bij toeval Nederlandse vrienden gemaakt en helpt hun dochter Ymke mij erg veel met tips over West Broward High School. Als je niet aan de verplichte eisen (vakken) voldoet, moet je nog een jaar moet doen voordat je je examen mag doen.

Elke ochtend gaat om 6.10 am de wekker. Als ik dan weer thuis kom rond 3pm ben ik kapot op. Het is me toch wel een klap geweest dat ik na een vakantie verblijf op Miami Beach opeens naar school moest en zo de werkelijkheid onder ogen zag. Opeens is de droom bubbel lek geprikt en zat ik stilletjes in de les. Ik herkende mezelf niet terug. Ik had gedacht dat ik Engels aardig onder de knie had, maar toch. Het vergde erg veel energie en moed om meer te praten, ik was bang om fouten te maken. Dan denk je misschien hey trek gewoon je mond open.. Maar je krijgt zo veel indrukken te verwerken. Misschien was het wel echt een cultuur shock. Je leert de cultuur pas echt kennen als je er midden in zit. Zo verbaas ik me enorm over de toilet pass. Ja echt, het is een pas die je moet mee nemen naar de wc (terug naar groep 1 en 2 op de lage school?) en voordat je gaat moet je je uitschrijven op je papier. Zo mag je in een periode maar 3/4 passen gebruiken, in een les. Als je niet alle passen gebruikt, krijg je bonus. Alles, maar echt alles, staat in het teken van extra punten. Ik snap echt hoezo mensen deze scholen als makkelijk bestempelen; dit is een normale score weging voor het gemiddelde vak.  40% van je cijfer bestaat uit projecten en maar 30%  van je cijfers bestaat uit eigenlijke toetsen (!!!), de rest word opgevuld met huiswerk en klaswerk cijfers. Hier is voor gekozen omdat de leraren weten dat sommige niet zulke goede 'test-takers' zijn. Geef me dan gelijk een A. Je krijgt zelfs een cijfer voor het inleveren van je syllabus.

Eerste schooldag volgens het normale rooster (woensdag 08/20). Ik begon met wiskunde. Heerlijk, ik zat vooraan. Sommige leraren zeggen dat ze moeite doen om de namen te leren en dus zetten ze je op alfabetische volgorde neer. Om 7.52 am begon het school news. Harstikkelijk leuk, in films doen ze dat ook altijd. Leerlingen vertellen het school nieuws. Maar op mijn school zit er een wending aan, ik had geen idee wat er gebeurde. Iedereen moest op staan om de pledge of allegiance (eed) af te leggen. Er hangt dus ook in elk lokaal een vlag kwam ik later achter. Want die eed leg je af gericht naar de vlag. Elke dag.. 

In de pauzes zat ik niet alleen.  Maar mijn eerste echte vriendin maakte ik in de Engelse les, waar ik toevallig ook marketing mee heb en nog toevalliger dat zij ook aan Lacrosse doet. Lauren heet ze. Zij vertelde mij ook dat als je een sport beoefent je eigenlijk 4 keer per week traint en dat je amper tijd hebt voor een baantje. Basketbal en lacrosse zijn de sporten die ik wil gaan beoefenen. Misschien had chearing helemaal bij het American High School plaatje gepast. Maar ik vind het leuker om iets actievers te doen. Ik ken de sport lacrosse ook alleen maar uit films en heb het nog nooit echt gezien of gedaan. Morgen ochtend is er een training zodat alle verse leerlingen kennis kunnen maken met de sport. Het leek me erg leuk omdat het de enige sport is die het meest op hockey lijkt, want veld hockey spelen is hier heel zeldzaam.

Na het weekend ging alles een stuk beter en soepeler, misschien omdat wij zo'n leuk weekend hadden gehad. De Nederlandse vrienden die we toevallig hadden gemaakt woonde al een tijd in Amerika en sinds een paar jaar in Florida. Zij hebben de Dutch club op gericht en houden zo alle tradities in stand, ook hier zijn (veel) andere Nederlanders . Naast tradities organiseren ze ook andere leuke dingen. Zo was er afgelopen zaterdag een event dat alle families, wel 30,  bij elkaar kwamen op een pracht locatie en voor een kleine bijdrage konden we van alles eten en drinken en waren er kano's gehuurd. Super gezellige dag gehad! 

Over het algemeen viel het de eerste week dus echt even tegen. Zo als ik al dacht zouden we, voornamelijk ik, het pas allemaal door hebben als de eerste schooldag was aangebroken. We gaan niet meer naar thuis, dit is ons huis nu. Het is eigenlijk heel lastig om alles te bevatten, het lijkt net een vakantie. Florida is wel echt een paradijsje. Ik word wakker en als ik aan mijn ontbijtje zit heb ik uitzicht op bananen bomen en palmbomen. Dat verlicht het vroeg op staan wel. De eerste stap voor het verkennen van heel Amerika is al gemaakt, we hebben een familie auto gekocht perfect voor lange afstanden. Maar ook gewoon heel erg leuk om in de stad mee rond te rijden of mee naar het strand te gaan! 

Enjoy your weekend! Wij gaan lekker genieten van een extra lang weekend. Op naar t strand -net zo als de rest van South Florida-